Grote Rivierenpad; wandelen op het Erasmuspad in Rotterdam

Rotterdam?

Maandag 28 maart 2016

Indrukken van Rotterdam bij windkracht 8
Onderweg naar ons startpunt in de Rhoonse Grienden hadden we vanuit de tram al allerlei architectonische hoogstandjes bewonderd. Nu zagen we ze opnieuw scherp afgetekend tegen tegen de donkere horizon van wegtrekkende regenwolken en fel verlicht door de doorbrekende zon. Ook een nitwit herkent al vanaf de Oude Maas bij Barendrecht het silhouet van de kilometers verder gelegen Euromast en Erasmusbrug. 

Met een windkracht 8 woeien wij daarna voort richting Rotterdam, met de blik gericht op die skyline van de stad. En zo waren we na tweeënhalf uur aanbeland voor onze eerste rust bij café Promenade aan zo'n echte Rotterdamse binnenhaven, de Maashaven. 
'Laat geworden gisterenavond?'
'Jawel, zeker voor zo'n eerste Paasdag'.
'Zeker veel toeristen?'
'Neeeh, hier komen voornamelijk schippers van de binnenvaart. En dat zijn echte plakkers. Eigenlijk moeten we om 1 uur sluiten, maar het werd weer 2 uur voor de laatste weg ging.'

Hij had de zaak overgenomen van zijn vader en ze bestonden nu al weer ruim vijftig jaar. Zijn vader was in 1963 een stukje verderop aan de oostzijde van de Maashaven begonnen. Daarna hadden ze een tijd in een omgebouwde keet gezeten op Katendrecht en nu in het nieuwe pand aan de Maashaven. 
'Laat die Paas schnitt maar zitten, die is van het huis'. 
Dat moest dat stuk gebak zijn, dat hij bij gebrek aan appeltaart had gevonden. Nog van gisteravond. Hij had al een beetje vreemd gekeken bij onze vraag naar appelgebak. Zo van 'waar zie je me voor aan? Dit is een kroeg'.

Zo maar een indruk op onze wandeling op deze tweede Paasdag.   Als je nooit verder bent gekomen dan het Centraal station en een rit in de metro dan is het Erasmuspad een goede gelegenheid om een indruk te krijgen van Rotterdam. In vogelvlucht waren dat vandaag de vele hoge gebouwen, met hun eigen architectonische uitstraling. Verder geen mooie grachten, maar havens, alles is hier nuttig.

De multiculturele samenleving; verschillende moskeeën waaronder de indrukwekkende Essalam Moskee, met zijn prachtige entree met vijver aan de voorzijde. Veel inwoners met buitenlandse namen.  In de Tarwewijk zagen we vooral winkels en koffietenten met Turkse namen, hier en daar opgeleukt met een Surinaamse of Antilliaanse onderneming. Een Nederlands klinkend reclamebord valt dan op, zeker als het ook nog Verkeersschool 'Holland' is.

 
Veel nieuwbouw op plekken waar vroeger opslagloodsen hebben gestaan zoals op de Kop van Zuid. Natuurlijk de Maas met zijn binnenvaartschepen en racende watertaxi's. Duidelijk anders dan Amsterdam. Dit water leeft en is het kloppend hart van de stad. En veel zwerfvuil viel ons op. 'Men' heeft hier de naam van niet lullen maar poetsen, van aanpakken, maar dat geldt niet voor verpakkingsmateriaal. We houden het er op dat het door de wind kwam.

tegen de wind in door de Rhoonse Grienden

Blik van herkenning
Om er te komen hadden we de auto op het eindpunt in Hilgersberg in het noorden van Rotterdam neergezet en waren daarna met de tram een uur lang net zolang naar het zuiden gereden tot hij niet meer verder kon. Je zit dan al aan de zuidkant van Barendrecht bij de keerlus van de tram, 'Opstelspoor Carnisselande'. Bij de RET, Rotterdamse Elektrische Tram, doen ze niet moeilijk over een paar kilometer tramlijn meer. We waren op het laatst nog de enige reizigers, die mee wilden naar de rand van het eiland IJsselmonde. Met enige aandrang van de controleur zijn we net voor de keerlus toch maar uitgestapt om het comfort te verwisselen voor de Paasstorm. 

na de letterlijk laatste tramhalte steek je over de Gaatkens Plas
 en op de er achter gelegen uitkijkheuvel kun je ver over de Oude Maas kijken

De tram had ook niet verder gekund, want je zit bij de keerlus nog maar een paar honderd meter van de Oude Maas, de rivier die het eiland IJsselmonde aan de zuidzijde omsluit. Voor ons een blik van herkenning, want eind 2014 waren we hier al eerder geweest op onze tocht langs de rivier van Hoogvliet naar station Barendrecht. 

Om bij het startpunt van het Erasmuspad te komen beliepen we nu het Truus Visscherpad in tegenovergestelde richting. Een hernieuwde kennismaking met de ontelbare knotwilgen, de bruggetjes en het lopen over lange steigers op de grens van grienden en rivier. Prachtig. De tranen rolden over ons gezicht. Niet van ontroering maar van het opboksen tegen de harde wind. Eerst werken voor je vandaag mocht weg zeilen.

Groeistuipen van wijk naar wijk
Wandelen naar het centrum van een stad is een tocht tegen de tijd in. Van wijk naar wijk kom je dichter bij de oorsprong van de stad. Van nieuw naar oud, hoewel er tussen het nieuw ook weer oude enclaves opduiken. Oude gehuchten of lintdorpen die ingesloten, omtrokken en voorbijgestreefd zijn door nieuwbouw met een snellere dynamiek. Met hier en daar oude verbindingswegen, die nu doodlopen tegen een snelweg.

Na de Rhoonse Grienden vlogen we twee kilometer noordwaarts door de Molenpolder voordat we de huizenrimboe introkken. Eerst de nieuwe Barendrechtse wijk Portland, waar de Paashaas werd vertegenwoordigd door een mollig exemplaar op hoge hakken. Aan de driftig dirigerende bewegingen af te lezen een redelijk dominante haas. Maar ja, als je als hazenmoeder hier weken voor vergaderd hebt, dan moeten die kinderen natuurlijk wel in het goede stuk gras zoeken. We doen dit niet voor de lol. Wat denken die blagen wel. En weet je wel wat al die eieren hebben gekost?

Na al het moderne geweld van Portland terug in de tijd in het oorspronkelijk dorp Smitshoek, dat in tweeën is geknipt door de A-15. Ineens loop je langs boerderijen en jaren vijftig huizen met een sloot voor de deur en een dam om op het erf te komen. Met tuinen waarin de projectontwikkelaar van Portland of welke moderne wijk dan ook, makkelijk zes woningen had gepropt.

Aan het eind van deze oase doorkruisen we via allerlei plantsoenen de vijftigerjarenwijk Slinge om vervolgens weer een gevoel van natuur te ervaren in het Zuiderpark. Een enorm park vlakbij Ahoy, waar we ons proberen in te beelden hoe stadsmensen een gevoel van rust en misschien wel avontuur beleven in de huisjes en andere afgebladderde en verzakte bouwsels op de verschillende volkstuineilanden. Het zijn er verschillende, allen omgeven door veilige sloten en hoge toegangshekken. Alles voor veilige rust op je eigen erfje.

Aansluitend ging het langs het plantsoen van de Lepelaarssingel in de wijk Carnisse naar de al eerder genoemde multiculti Tarwewijk. Tenslotte mondden we uit bij de Maashaven met de vele binnenvaartschepen. Op de achtergrond zie je ook de gerenoveerde SS Rotterdam aan het Katendrechtse Hoofd. Nu permanent afgemeerd als een soort hotelschip.

Je loopt er langs de oude Maassilo en ziet de pogingen om de oude graanzuigers te behouden als industrieel erfgoed. Ooit rijdende kranen, die alles naar binnen slurpten. 

Je vraagt je af waar ze zo'n grote grijze betonnen moloch nu voor gebruiken. We zagen al iets dat leek op een kunstenaars collectief of een onderkomen voor ondernemende jongeren. Thuis op internet zie ik de prima oplossing voor de rest van dit bakbeest. 

Het is in gebruik als partycentrum. Niet alleen voor een bedrijfsfeest, maar ook voor dance parties. 15 zalen zitten er in de ingewanden van deze doos. Tot 5000 mensen kunnen er in. Dat hadden we niet gedacht toen we door de wind langs deze grauwheid geblazen werden. Slim, veel geluidsoverlast zul je niet hebben en toch midden in de stad.

Het hart
Na onze pauze liepen we door het stromend hart van de stad. Eerst langs de kleinere Binnenhaven en de Entrepothaven, waar in de pakhuizen van het oude Entrepotgebouw geen suiker, koffie en thee meer wordt opgeslagen, maar restaurants en kleine winkels hun onderdak hebben gevonden. Met de huidige functie van deze havens als jachthaven vormt die nieuwe bestemming een gezellige omgeving om rond te lopen. 

De Hef

het Poortgebouw

Op weg naar de karakteristieke Erasmusbrug nog een blik op de Hef. In het verleden een hefbrug voor het treinverkeer, maar nu een brug buiten gebruik. Herinnering aan de metalen bouwconstructies uit voorbije tijden. Je loopt onder het opvallende poortgebouw, ooit neergezet voor directies van havenbedrijven, nu kommervol, voortlevend. 

Bij het passeren van de Erasmusbrug heb ik mijn pet opgeborgen en zelfs mijn bril afgedaan. Mij gaat die Rotterdamse storm niet verrassen. De wind gierde langs de tuikabels met de klapperende rode vlaggetjes. De vraag hoe ze die vlaggetjes er zo hoog aan vast gemaakt hebben geeft je al hoogtevrees als je beneden staat. De zon was intussen doorgebroken en alle wolken werden in sneltreinvaart verdreven. Prachtig licht om de hoge gebouwen aan de Boompjeskade en op de Kop van Zuid te fotograferen. Indrukwekkend om al die bouwwerken, bruggen en al dat waterverkeer langs en op de Nieuwe Maas als een 360 graden panorama op je in te laten werken.

Hotel New York op de Kop van Zuid

Levende tentoonstelling
Via de Veerhaven, nu een jachthaven met een mooi havengebouw, gaat het aan de overkant verder. De Euromast komt dichterbij en steekt af tegen de vele masten in de haven. Maar we slaan af en via het museumgebied gaat het richting Centraal station.

Museumpark

Het museumgebied is niet zo groot als het Museumplein in 020, maar met de Kunsthal en het Boymans van Beuningen, het Chabothuis en het Natuurhistorisch Museum heb je toch een mooi aanbod. Hou je een beetje meer van architectuur dan loop je gewoon verder, zoals wij, naar het Centraal Station. Alsof je door een levende tentoonstelling loopt. Voldoende prachtige hoogbouw om van te genieten. Laat die Rotterdammers maar bouwen.

Westersingel

Hoogbouw langs de Mauritsweg

Weena

De Rotte
Helaas hebben we het stationsgebouw niet aan de binnenzijde bewonderd, omdat we dan in moesten checken om door de poortjes te komen. Maar elke hindernis vraagt om een nieuwe doorgang. Wij vonden die in de vorm van de Provenierstunnel direct naast het hoofdgebouw. Een fiets- en wandeltunnel, niet bijzonder zou je denken. Zo zou het ook moeten zijn. Met verbazing keken we rond. Het geeft ook aan hoe ver wij al zijn afgedreven. Deze ruim honderd meter lange tunnel was helemaal wit en schoon. Er was geen graffiti te bekennen. Zeker ook een deel van de levende tentoonstelling. Knap!

De laatste vijf kilometer gingen grotendeels langs de naamgever van de stad, het riviertje de Rotte. Hoewel het meer een meanderend kanaal lijkt. Maakt niet uit. Lopen langs water is altijd leuk. We pauzeerden voor een tweede maal. Dit keer in café Postiljon aan het Noordplein. Ook de moeite waard. 

Het finale stuk ging aan de Crooswijkse kant van de Rotte. Je ondergaat en passeert hopelijk de rust van de gelijknamige begraafplaats. Die rust heb je weer nodig voor de passage door een vage, vrijgevochten bende aan bouwsels voor, onder en tussen de A20 en de spoorlijn. Een soort Oranjevrijstaat met beesten.

De Rotte omgeving Hilgersberg

Nog een laatste blik over de Rotte en dan het slotstuk langs de Bergse Voorplas. De mensen die daar wonen hebben het weer goed voor elkaar, met die plas water voor hun neus. 
Water voor je neus, kenmerkend in Rotterdam. Havens en rivieren in alle maten. Het Erasmuspad laat er vele van zien, een passende afsluiting van het Grote Rivierenpad. Een aanrader.

Alle berichten van onze wandelingen op dit mooie pad staan op mijn pagina Grote Rivierenpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland