Zondag 13 augustus, wandeldag 11
Van B&B Nørgar Voll bij Rennebu naar pelgrimsherberg Segard Hoel bij Fossmoan
± 5,5 uur inclusief rusten, ± 17 km
Ouderwetse zondag
Frans in Wonderland deel 2
Gisterenavond was ik nog geruime tijd bezig met aantekeningen maken voor mijn blog over de ontmoetingen en de onverwachte huisvesting. Bij ruim daglicht werd ik wakker om de volgende wandelepisode te starten. Dat liep toch weer anders dan de andere dagen. Eigenlijk ontwikkelde zich een ouderwetse zondagochtend met kerkgang gevolgd door een brunch.
Tegen negenen verscheen gastheer Joar Fjellstad. Eerst werden we opgeroepen om in het oude voorraadhuis de enorme elandskop te bewonderen. Volgens de echtgenote van Joar maakt de eland al sinds een kleine negentig jaar deel uit van de familie nadat opa hem had geschoten.
Rennebu Kirke
Blijkbaar had Joar aan Steve en Chelsey beloofd de kerk te laten zien. Of ik ook mee wilde? In tegenstelling tot de beide Australiërs had ik mijn rugzak nog niet ingepakt. Steve en Chelsey zouden vanaf de kerk meteen op pad gaan. Joar zou mij terugbrengen naar de boerderij om mijn spullen te pakken.
Met bewondering voor de aparte Y-vorm van deze kerk hebben we gedrieën genoten van de historische toelichting van Joar. Als voorzitter van de lokale historische vereniging was hij in zijn element. We leerden van alles over het snijwerk en de tekst op het altaar, de kansel en in bankleuningen. De vier evangelisten Matteüs, Marcus, Johannes en Lucas heb ik nu ook met houten koppen gezien.
Na afloop kwamen we er door vragen van Steve achter dat Joar een gepensioneerde officier is. Je komt ze ook overal tegen. Zijn uitzendervaring in Bosnië, Eritrea en Afghanistan gaf gespreksstof. Die bleef echter beperkt. We namen afscheid van Steve en Chelsey. Ik gaf ze beiden een hand omdat ik nu inschatte dat ik ze echt niet meer zou inhalen.
Noorse brunch
Bij terugkeer op de hoeve nodigde Magni, de echtgenote van Joar, ons uit voor een verlaat ontbijt. Daar zit je dan even later met je Nederlandse voorkomen aan een Noors gedekte eettafel in de keuken. Het zag er allemaal heerlijk uit; speciale Noorse bruine kaas, frambozenmarmelade en natuurlijk wafels, supergroot met vijf stukken. Als bijzonder broodbeleg was er multejam. Ik leerde dat het een hele toer is om deze bessen te vinden en dat ze als een delicatesse gelden.
Het ontbijt werd een aaneenschakeling van verhalen en het maken van foto's. De foto van de gedekte tafel was al via Whatsapp naar Nederland gezonden en kreeg aanmoedigende reacties.
Maxime: 'Ziet er goed uit geniet ervan' en plaatsgenoot Yvonne: 'Ziet er goed uit, en ik maar denken dat je aan het afzien bent'.
Gründlich
Twee kilometer voor mijn nieuwe overnachtingshut ontmoette ik nog een Duitse jongen, die vanuit de tegenovergestelde richting kwam. Opgewekt begroette hij mij. Eenmeternegentig van lengte en ondanks de kilte van twaalf graden in een T-shirt. Na een middag zonder ontmoetingen een welkome reden voor een kort gesprek. In accentloos Engels kreeg ik te horen dat hij nu dit Olavspad vanuit Trondheim liep, met Lillehammer als voorlopige eindbestemming. In Trondheim was hij gekomen door eerst de Zweedse variant van het Olavspad, de Olavsleden, te lopen. Van het Zweedse Selånger aan de Baltische Zee naar Trondheim aan de Noorse Zee, ongeveer 570 kilometer. Daar stond ik even van te kijken. Twee in een. Dan pak je het meteen gründlich aan. Maar hij straalde bovenal enthousiasme uit. Na vier minuten gingen we uiteen met 'nice talking to you'.
Fikkie steken
Het sfeerbepalende weer leverde voor de tweede keer deze vakantie een dag met stevige zonnige opklaringen, die helaas niet leidden tot een plezierige temperatuur. Om niet teveel ontregeld te raken betrok het tegen vijven en liep ik de laatste paar honderd meter in een aarzelende regen. Als ik nu twee uur later naar buiten kijk is de aarzeling verdwenen en is het niveau gewone Noorse regenbui volledig bereikt.
Er is echter een aanmerkelijk verschil. Ik zit binnen en kijk naar buiten terwijl achter mij de houtkachel goed doortrekt. Mooi werk, fikkie steken in zo'n klein vierkant kastje. Lekker dat aanjagende geluid als je de luchttoevoer iets meer open zet. Ook al zijn er verder geen andere gasten in de hut, ik rommel mij hier de tijd wel door. Prima.
Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
Ouderwetse zondag
Frans in Wonderland deel 2
Gisterenavond was ik nog geruime tijd bezig met aantekeningen maken voor mijn blog over de ontmoetingen en de onverwachte huisvesting. Bij ruim daglicht werd ik wakker om de volgende wandelepisode te starten. Dat liep toch weer anders dan de andere dagen. Eigenlijk ontwikkelde zich een ouderwetse zondagochtend met kerkgang gevolgd door een brunch.
Tegen negenen verscheen gastheer Joar Fjellstad. Eerst werden we opgeroepen om in het oude voorraadhuis de enorme elandskop te bewonderen. Volgens de echtgenote van Joar maakt de eland al sinds een kleine negentig jaar deel uit van de familie nadat opa hem had geschoten.
Blijkbaar had Joar aan Steve en Chelsey beloofd de kerk te laten zien. Of ik ook mee wilde? In tegenstelling tot de beide Australiërs had ik mijn rugzak nog niet ingepakt. Steve en Chelsey zouden vanaf de kerk meteen op pad gaan. Joar zou mij terugbrengen naar de boerderij om mijn spullen te pakken.
Na afloop kwamen we er door vragen van Steve achter dat Joar een gepensioneerde officier is. Je komt ze ook overal tegen. Zijn uitzendervaring in Bosnië, Eritrea en Afghanistan gaf gespreksstof. Die bleef echter beperkt. We namen afscheid van Steve en Chelsey. Ik gaf ze beiden een hand omdat ik nu inschatte dat ik ze echt niet meer zou inhalen.
 |
| gastvrouw en gastheer druk met het beslag voor de wafels |
Bij terugkeer op de hoeve nodigde Magni, de echtgenote van Joar, ons uit voor een verlaat ontbijt. Daar zit je dan even later met je Nederlandse voorkomen aan een Noors gedekte eettafel in de keuken. Het zag er allemaal heerlijk uit; speciale Noorse bruine kaas, frambozenmarmelade en natuurlijk wafels, supergroot met vijf stukken. Als bijzonder broodbeleg was er multejam. Ik leerde dat het een hele toer is om deze bessen te vinden en dat ze als een delicatesse gelden.
Maxime: 'Ziet er goed uit geniet ervan' en plaatsgenoot Yvonne: 'Ziet er goed uit, en ik maar denken dat je aan het afzien bent'.
Nee, vanochtend zie ik helemaal niet af. De foto van de gedekte tafel viel ook in de smaak bij mevrouw Fjellstad. Of ik die niet kon toezenden? Met sms lukt dat niet meer. "Heb je Whatsapp?" vroeg ik aan Joar. "Whats wat?". Tien minuten later was ook hij de trotse bezitter van Whatsapp en was de bekroonde foto binnen seconden in Noorse handen. Kon ik toch iets terug doen voor de hartelijke gastvrijheid. Dit zijn de memorabele momenten die een voettocht door een ander land speciaal maken. Warme gastvrijheid geeft je weer een boost voor tientallen kilometers. Dankbaar ging ik tegen twaalven zwaaiend op pad.
Norwegian flat
Tijdens de bijzondere start van de zondag leerde ik ook een nieuwe term kennen. Na de nog flinke stijging van gisterenmiddag beschreef Joar de rest van de route naar Trondheim als redelijk vlak.
Verbaasd keek ik hem aan en wees hem op de omringende heuvels die in Nederland voor bergen zouden doorgaan. 'This is Norwegian flat'. Ik moet toegeven dat de klimmetjes en afdalingen minder intens werden vandaag, maar in Nederland zouden er attractieparken van worden gemaakt of speciale trainingsroutes voor mountainbikes.
Boerderijen, bosstroken en de Orkla
De route wisselde aangenaam af tussen allerlei boerderijen in verschillende staat van onderhoud; sommige prima onderhouden, andere leeg en in ontbinding.
 |
| Norwegian flat |
 |
| Norwegian flat |
Tijdens de bijzondere start van de zondag leerde ik ook een nieuwe term kennen. Na de nog flinke stijging van gisterenmiddag beschreef Joar de rest van de route naar Trondheim als redelijk vlak.
Verbaasd keek ik hem aan en wees hem op de omringende heuvels die in Nederland voor bergen zouden doorgaan. 'This is Norwegian flat'. Ik moet toegeven dat de klimmetjes en afdalingen minder intens werden vandaag, maar in Nederland zouden er attractieparken van worden gemaakt of speciale trainingsroutes voor mountainbikes.
De route wisselde aangenaam af tussen allerlei boerderijen in verschillende staat van onderhoud; sommige prima onderhouden, andere leeg en in ontbinding.
 |
| de route loopt hier onderdoor |
Hier en daar raakte het pad de rivier de Orkla. Hoewel je het als Nederlander niet zou denken zwemmen hier veel zalmen stroomopwaarts om te paaien en kuit te schieten. Joar liet mij gisteren een foto zien van een twaalf jarig meisje met een gevangen zalm van tien kilo.
Twee kilometer voor mijn nieuwe overnachtingshut ontmoette ik nog een Duitse jongen, die vanuit de tegenovergestelde richting kwam. Opgewekt begroette hij mij. Eenmeternegentig van lengte en ondanks de kilte van twaalf graden in een T-shirt. Na een middag zonder ontmoetingen een welkome reden voor een kort gesprek. In accentloos Engels kreeg ik te horen dat hij nu dit Olavspad vanuit Trondheim liep, met Lillehammer als voorlopige eindbestemming. In Trondheim was hij gekomen door eerst de Zweedse variant van het Olavspad, de Olavsleden, te lopen. Van het Zweedse Selånger aan de Baltische Zee naar Trondheim aan de Noorse Zee, ongeveer 570 kilometer. Daar stond ik even van te kijken. Twee in een. Dan pak je het meteen gründlich aan. Maar hij straalde bovenal enthousiasme uit. Na vier minuten gingen we uiteen met 'nice talking to you'.
 |
| Toegang tot boerderij Segard Hoel, mijn verblijfplaats |
 |
| onbewoonde hoofdgebouw van boerderij Segard Hoel |
 |
| Mijn hut voor vannacht |
Het sfeerbepalende weer leverde voor de tweede keer deze vakantie een dag met stevige zonnige opklaringen, die helaas niet leidden tot een plezierige temperatuur. Om niet teveel ontregeld te raken betrok het tegen vijven en liep ik de laatste paar honderd meter in een aarzelende regen. Als ik nu twee uur later naar buiten kijk is de aarzeling verdwenen en is het niveau gewone Noorse regenbui volledig bereikt.
 |
| pelgrimshut van Segard Hoel |
Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review
De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review
Dat was een supervriendelijk onthaal, die zondagmorgen. En het nieuwe onderkomen later op de dag zag er ook goed uit.
BeantwoordenVerwijderenZo, eerst eens even lekker bijgelezen van de afgelopen weken. Wat een geweldige reis! Hilarisch verhaal met die onwillige ritsen en mooie ontmoetingen. Nu al een memorabele tocht!
BeantwoordenVerwijderen